عدم سکونت هزاران نفر از کارکنان پتروشیمی ها باعث ایجاد مشکلات، تبعیض و اجحاف در حق نیروی های بومی و ساکن منطقه شده است.

به گزارش خبرگزاری پتروشیمی ایران(ایپنا)، منطقه ویژه اقتصادی پتروشیمی بندرماهشهر با بیش از ۳۰ هزار نیرو یکی از بزرگترین مناطق ویژه کشور محسوب می شود.

در سال های اخیر بروز مشکلات بسیار از جمله استخدام‌نیروی غیربومی با توجه به وجود نیروی متخصص بومی در منطقه باعث ناراحتی و اعتراض اصحاب رسانه، مردم و فعالین اجتماعی شده، این مهم به میزان قابل توجهی بر شرایط اجتماعی منطقه اثرگذار بوده است.

عدم سکونت نیروهای شرکت ها در شهرستان بندرماهشهر و تردد روزانه بین شهری آنان نیز مشکلات بسیاری در پی داشته است.

موضوع مهم در خصوص عدم سکونت نیروهای غیربومی شهرهای اطراف شهرستان بندرماهشهر، پرداخت حق راه، سرویس ایاب ذهاب رایگان و ارائه خدمات متنوع دیگر به کارکنان غیرساکن است.

پرداخت حق راه به کارکنان غیربومی میراث شرکت های انگلیسی قبل از انقلاب در شرکتهای نفتی بوده، اما مدیران پتروشیمی همچنان بر استفاده از این روش اصرار دارند.

در آن زمان به دلیل عدم وجود متخصصین، نیروی شرکت ها از شهرهای دیگر در مقابل اخذ حق راه علاوه بر حقوق و مزایای عمومی به منطقه رفت و آمد می کردند، حال با وجود امکان سکونت و وجود نیروی متخصص در منطقه ادامه روش قدیمی و پرداخت حق راه به نیروهای غیرساکن توسط مدیران پتروشیمی توجیهی ندارد.

در اغتشاشات سال ۱۳۹۸ باعث مسدودی راه ها و عدم‌دسترسی کارکنان به پتروشیمی ها شد، نیروهای بومی به منظور چرخاندن چرخ های صنعت پتروشیمی با پذیرش خطرات خود را به شرکت ها رسانده تا وظایف خود را انجام دهند، اما نیروهای غیربومی و غیرساکن با بهانه بستن مسیر تردد، در شهر خود در آسایش بودند.

نیروهای بومی و ساکن منطقه چندین روز در شرکت ها حبس بوده، خانواده هایشان در ترس و استرس زندگی کردند، اما افراد غیرساکن نه دغدغه ای از بابت خانواده خود و نه نگرانی بابت تعطیلی واحدهای پتروشیمی داشتند.

همچنین در یک سال اخیر که کرونا گریبانگیر جاده های کشور شد و در بسیاری از روزهای سال جاده ها به دلیل محدودیت‌های تردد کرونایی بسته شدند، کارکنان خارج از شهرستان در برخی روزها در شرکت حاضر نشدند؛ این در حالی بود که کارکنان بومی تمام‌ روزها در محل کار حاضر بودند.

در حالی بسیاری از کارکنان خارج از شهرستان سکونت دارند که اکثر آنها اعطای وام مسکن و یا منزل سازمانی نیز به منظور سکونت در شهرستان دریافت کرده اند.

مدیران پتروشیمی ها باید با کاهش امتیازات خدماتی، حذف حق راه و عدم اعطای پست سازمانی برای این دسته از افراد، مسیر را به گونه ای ریل گذاری کنند ‌که طی سالهای آینده تمامی کارکنان در شهرستان ساکن باشند.

الزام به سکونت در منطقه، علاوه بر حذف اجحاف در حق جوانان بومی، کاهش هزینه های اضافی و خدمات غیرضرور شرکت ها برای این دسته از کارکنان را به همراه دارد و باعث رونق و پیشرفت شهرستان بندرماهشهر شود.