وضعیت قرمز می شود، همه ادارات و سازمان ها تعطیل است، اما در پتروشیمی ها خبری از تعطیلی نیست.

دستور به تعطیلی نیروهای غیر عملیاتی صادر، ولی گوشی بدهکار نیست. رفتار نادرست مدیران پتروشیمی ها با نیروهایشان به مثابه مثال؛ تو اگر طبیب بودی سر خود دوا نمودی است.

مدیران پتروشیمی لبخند زنان و مغرورانه عکس میگیرند و از کمک و اهدا مواد مورد نیاز به مردم در دوران کرونا، جهت ضدعفونی و بسته های معیشتی نیازمندان می گویند.

اما گویی کارکنان و نیروهای خودشان جزئی از مردم نیستند و این طبیب برای رفع سر درد خود دوایی ندارد.

نیروهای غیر عملیاتی که در ابلاغ دستورالعمل تعطیلی معین، باز هم به اجبار حضور می یابند و نیروهای عملیاتی که ملزم به حضور در هر شرایطی هستند چشم انتظار پاداش و اضافه کاری می باشند تا تلخی بازی با جانشان را برایشان شیرین کند.
اما از دل و منطق مدیران این چندین پتروشیمی بندرماهشهر محبت بر نمی آید، قدرت دیده شدن چشمشان را بر دریده شدن این نیروها زیر بار فشار کار در شرایط کرونا بسته است.

فرداروزی که همین مدیران تریبون پسند، جلوی دوربین ها ظاهر شده و از رشد و افزایش تولیدات در دوران کرونا می گویند دور نیست، زیرا کارگران زیر حجم کار و ترس ابتلا به کرونا حتی در زمان تعطیلی رسمی کمر خم کرده اند و امتیاز بیان اعداد و ارقام تولیدات فقط مختص مدیران می شود.

امیدواریم این پیام خبرگزاری ایپنا را به دیده نصیحت بشنوند و برای نیروهای خود ارزش و قرب قائل شوند. مغرورانه حق نیروهایشان را پایمال نکنند که خدای این کارگران محتاج کار، بزرگ تر از قدرت تهران نشینان است.