به گزارش خبرگزاری پتروشیمی ایران (ایپنا)،مجتمع پتروشیمی ایلام یکی از بزرگترین مجتمع های صنعتی غرب کشور است که وجب به وجب و آجر به آجر آن با مجاهدت و تلاشهای شبانه روزی اعضاء هیئت مدیره، مدیران عامل، پرسنل، پیمانکاران و کارگران سختکوش به ثمر نشسته است و باید به تک تک آنان از ابتدا تا کنون، خداقوت و دست مریزاد گفت.

همه ما به خوبی دانسته و می دانیم که ایجاد و احداث هر پروژه بالأخص پروژه های صنعتی، با مشکلات و معضلات ریز و درشتی مواجه می شوند و به خاطر داریم که همین مسائل و مصائب باعث شد تا این مجتمع عظیم بعد از سالها تلاش طاقت فرسا، در مدار تولید قرار گیرد.

در این مجموعه عظیم صنعتی از ابتدا تا کنون صدها نفر عرق ریخته و کوشیده اند تا چرخ‌های این مجتمع به خوبی بچرخد و تحریم های ظالمانه نتواند آن را به زانو در بیاورد و هم اکنون نیز با حضور و هوشیاری فرزندان شایسته این سرزمین، همچون نگینی درخشان می درخشد و پویا و بی وقفه در حال تولید است.

خوشبختانه در حال حاضر و با احتساب نیروهای شاغل در مجموعه ارغوان گستر(pp) بالغ بر دو هزار و ۵۰۰ نفر بطور مستقیم و دهها نفر نیز بصورت غیرمستقیم مشغول به کار می باشند و دهها تریلر و تانکر حمل مواد مشغول فعالیت هستند و به جرأت می توان گفت که در این مجتمع صنعتی، چرخه ای کم نظیر از«کار، تلاش، تولید، اشتغال» شکل گرفته و مایه فخر و مباهات برای منطقه، استان و کشور است.

نیک می دانیم که هر طرح و پروژه ای به موازات خیرات و برکات بی‌شماری که دارد، لاجرم معایب و آسیب های هم ممکن است به دنبال داشته باشد اما عقل سلیم، منطق و وجدان آگاه و بیدار حکم می کند که همیشه نباید نیمه خالی لیوان را ببینیم و نیمه پر آن را کم‌رنگ و بی اثر جلوه دهیم.

هر پتروشیمی به مثابه یک دانشگاه است و باید در این دانشگاه دانشجویانی تربیت شوند که در آینده بعنوان اساتیدی بزرگ همچون زنده یاد«مهندس حسن بیگی» بدرخشند و از آنها به نیکی یاد شود و چرخ های صنعت کشور را که در ریل توسعه قرار گرفته است، خردمندانه و سرافرازانه بچرخانند.

در همین پتروشیمی ایلام جوانان برومند، کارشناسان خبره، متخصصان چیره‌دست و نخبگان اندیشمندی تربیت یافته اند که علیرغم همه تحریم ها و محدودیت ها، طرح ها و پروژه های ارزشمندی را به ثمر رسانده اند که در نوع خود بی نظیر و بسیار قابل توجه بوده است.

در همین پتروشیمی ایلام و با اندیشه والا و دستان توانمند نیروهای بومی؛ واحد الفین به بهره برداری رسید، محصول استراتژیک DMDS با برند چوار ۶۵ و با خلوص بالای ۹۹ درصد تولید شد، طرح ساماندهی پساب فوق شور(ZLD) اجرا گردید، واحد‌ها و بخش های مختلف پتروشیمی یکی پس از دیگری به بهره‌برداری رسید و دهها ابتکار و خلاقیت دیگر نیز به بار نشسته که واقعاً جای تقدیر و تشکر دارد.

پتروشیمی یک دانشگاه بزرگ است و ضرورت دارد که در این دانشگاه، فرهنگ صنعت آموخته و نهادینه شود تا بتوانیم زمینه را برای بروز و ظهور دیگر صنایع بویژه صنایع پایین دستی فراهم و هموار سازیم و برای سرمایه گذاران فرش قرمز پهن کنیم و خدایی ناخواسته با رفتار و کردار ناصواب مان، آنان را فراری ندهیم.

همین پتروشیمی و دیگر پتروشیمی ها که ما قدرشان را به خوبی نمی دانیم و با هر بار خروج از مدار تولید و دودزا شدن فلر، دادمان بلند می شود، نقش بسزایی در صادرات و ارزآوری برای کشور داشته و دارند و بزرگترین پشتوانه اقتصادی برای ایران اسلامی هستند و تحریم های ظالمانه را به خوبی دور زده اند.

نگارنده باور داشته و دارد که با خرد و دانایی فرزندان برومند و توانمند این ملت، امکان کاهش آثار مخرب زیست محیطی همه صنایع بویژه پتروشیمی ها وجود دارد و رجاء واثق دارد که بزودی شاهد خلق خلاقیت ها و ابتکارات ارزشمندی از سوی متخصصان و نخبگان این حوزه برای کاهش آثار زیست محیطی و جلوگیری از سوختن سرمایه های ملی از طریق فلرها و مشعل ها باشیم و دیگر شاهد دود پتروشیمی ایلام و ابراز گلایه و اعتراض مردم و رسانه ها نباشیم.

راستی! اگر ذخائر و منابع عظیم نفت و گاز و پتروشیمی و پالایش گاز نبودند، این همه نیرو در چه جایی شاغل و دست به کار می شدند.!؟ معضل دردناک بیکاری چگونه اندکی درمان می شد.!؟ فرآیند ارزآوری و توسعه اقتصادی چگونه رقم می خورد.!؟

آیا نمی دانیم که چه تعداد افراد و خانواده هایی از این پتروشیمی ارتزاق می کنند و همین پتروشیمی باعث تشکیل، تثبیت، تحکیم و استمرار زندگی شان شده است.!؟ آیا نمی دانیم که هر صنعت و تجهیزاتی ممکن است در حین کار از مدار خارج شوند و چرخه تولید و فعالیت شان اندکی مختل شود.!؟ آیا نمی دانیم که عده ای در تلاش هستند تا به بهانه مسائل زیست محیطی، منابع طبیعی و بهداشت و سلامت مردم، سرمایه گذاران و صنعتگران را فراری دهند و صنایع پایین دستی پتروشیمی که ماحصل و ثمره سال‌ها اهتمام و انتظار مردم است، در منطقه شکل نگیرد و به جاهای دیگر منتقل شود.!؟ آیا نمی دانیم که با ایجاد دیگر صنایع بویژه صنایع پایین دستی، بیکاری در سطح منطقه و استان به شدت کاهش می یابد و کارگران روزمزد و پیمانکاری تعیین تکلیف می شوند و امنیت شغلی می یابند.!؟

همان طور که در صدر مطلب نیز اشاره شده است، اجرای هر پروژه صنعتی در کنار عواید و فواید بیشماری که دارد، ممکن است زیانها و اضراری هم داشته باشد اما ما نباید به خاطر حداقل ها، حداکثرها را از دست بدهیم و مانع تولید، توسعه، اشتغال و کارآفرینی شویم.

امید است همه ما قدر این صنعت عظیم و دیگر صنایع را بدانیم و در سال«مهار تورم، رشد تولید» بیشتر مهر بورزیم و به بهانه های مختلف، نامهربانی نکنیم و زمینه را برای توسعه فرهنگی و صنعتی شدن استان و جذب سرمایه گذاران و کارآفرینان را فراهم نماییم.