به گزارش خبرگزاری پتروشیمی ایران(ایپنا)؛رضا پدیدار رئیس کمیسیون انرژی اتاق تهران به مناسبت هشتم دی؛ روز پتروشیمی، ضمن تحلیل وضعیت پتروشیمی کشور در جهش دوم، گفت: جهش‌های دوم و سوم صنعت پتروشیمی در گرو نگاه عمیق‌تر به بخش خصوصی است. به گفته او NPC بهترین پایگاه برای زیرساخت‌های سایر صنایع است. هر میزان این زیرساخت درست عمل کند، سایر صنایع نیز رشد بیشتری خواهند داشت.

پدیدار گفت: صنعت پتروشیمی تمام توان خود را به ویژه در دوره تحریم بکار گرفت. از طرفی فراموش نکنیم در دانش روز نسبت به رقبا در این صنعت مقداری عقب هستیم. صحبتهایی که اکنون از سوی مدیرعامل شرکت ملی صنایع پتروشیمی عنوان می‌شود ، در متن برنامه چهارم توسعه کشور نیز گنجانده ‌شده است.

وی افزود: بهره گیری از ظرفیت های خالی به عبارتی “ظرفیت خاموش” پتروشیمی از جمله‌ این موارد بود. ظرفیت خاموش نیز به همان تنوع در محصولات پتروشیمی باز می‌گردد. این تنوع محصولات در اواخر برنامه چهارم و اوایل برنامه پنجم توسعه، حدودا ۳۱ قلم بود که به عنوان مواد اولیه و واسطه‌ای تولید می‌شد. این میزان محصول بعد از ۱۲ سال، به ۳۷ محصول رسیده است.

به گفته وی، کشوری مثل کره جنوبی که بعد از ما در این صنعت فعال شد یا عربستان سعودی، تنوع بسیار بالایی را در محصولات پتروشیمی‌شان مشاهده می‌کنیم. عربستان حدودا ۱۲۸ محصول تولید می‌کند. کره جنوبی نیز ۱۴۰ محصول، ژاپن ۲۱۵، آلمان ۲۷۲، چین ۲۳۹، بلژیک ۲۱۹، هلند ۲۰۹ محصول تولید می‌کند. آمریکا هم حدودا ۲۴۲ نوع محصول دارد.

او ادامه داد: چرا ما در سالهای قبل نتوانستیم به این تنوع برسیم؟ دلایلی که به این تنوع نرسیدیم، بعضا در نوسانات سیاسی و سپس در نوسانات اجتماعی، اقتصادی و در نهایت عدم تبیین راهبرد بلند مدت خلاصه می‌شود.

وی تصریح کرد: در جهش دوم پتروشیمی، هدف‌گذاری‌ها، بسیار خوب طراحی شده‌اند. ما پتانسیل بسیار بالایی داریم. صنعت پترشیمی اگر به جایگاه اصلی خود برسد براحتی می‌تواند دو برابر وضعیت کنونی فعالیت کند؛ چراکه در کشور زیرساخت‌های خوبی داریم. با این وصف مسائلی وجود دارد که باید حل و فصل شوند. یکی از این مسائل، تغییر پی در پی در سیاست‌گذاری‌ها است.

رئیس کمیسیون انرژی اتاق تهران گفت: جهش پتروشیمی در شرایطی می‌تواند کامل شود که ما روند اجرایی – عملیاتی را در دامان بخش خصوصی اجرایی کنیم. نکته بعدی این است که باید ظرفیت‌های موجود در بخش خصوصی کشور را “باور” کنیم. بعد از باور، باید به این بخش “اعتماد” کنیم. در ادامه، “اعتباربخشی” به بخش خصوصی از ملزومات است؛ یعنی همان کاری که کره جنوبی با بخش خصوصی کرد.

وی تاکید کرد: شرکت ملی صنایع پتروشیمی این کارها را پیش برده است. اگر پتروشیمی می‌خواهد به موفقیت تمام برسد و به اهداف جهش دوم و سوم نائل گردد، باید وابستگی پتروشیمی به دولت کم شود و اعتماد به بخش خصوصی افزایش یابد.

ضمانت اجرایی توسعه

وی تصریح کرد: در حال حاضر پتروشیمی هدف‌گذاری‌های بسیار بلندی دارد. هر میزان برنامه‌ریزی برای پتروشیمی صورت بگیرد، در مقابل باید به ظرفیت‌های خالی این صنعت نیز نگاه ویژه داشت. اکنون پتروشیمی برنامه‌ریزی بسیار خوبی در خصوص جهش دوم دارد. ارزیابی ما از این برنامه مثبت است. اما برای عملی شدن این برنامه، همانطور که گفته شد باید به ظرفیت خالی این صنعت توجه داشت. با دست خالی نمی‌توان کار کرد. بخش خصوصی به توان و قدرت نیاز دارد. یعنی همان روندی که کشورهای پیشرفته در قبال بخش خصوصی خود در پیش می‌گیرند. در مدیریت ارشد صنایع ایران، متاسفانه بحث ضمانت اجرایی برای توسعه مغفول مانده است. اشکالی که ما داریم این است که هر چند برنامه‌ریزی و ظرفیت‌سازی داریم، ولی اجزایی که این برنامه‌ریزی را به مرحله‌ی اجرا در می‌آورند از هم منفک هستند و در یک نمودار به هم متصل نیستند.

پدیدار افزود: سوال این است که چه سیاستی را در اختیار داریم تا بتوانیم به روند توسعه‌ای رشد در صنعت پتروشیمی دست پیدا کنیم؟ در کلام اول باید پتانسیل‌های موجود را شناسایی کنیم و در ادامه‌ این کار، دعوت به همکاری کنیم و فعالین بخش خصوصی را مورد حمایت خود قرار بدهیم. این بحث تا حدی مغفول مانده است.

این کارشناس حوزه انرژی افزود: شرکت ملی صنایع پتروشیمی یکی از بنیادهای اصلی توسعه اقتصادی، توسعه ملی و کسب درآمد ملی است. از طرفی بهترین پایگاه برای زیرساخت‌های سایر صنایع ما است. هر میزان این زیرساخت درست عمل کند، سایر صنایع نیز رشد بیشتری خواهند داشت.