گزارش از سامان فرجی بیرگانی|  پتروشیمی مسجدسلیمان که مسئولان آن ادعا می کنند یک صنعت سبز و دوستدار محیط زیست است، به فاصله چند روز پس از شروع بهره برداری آزمایشی، یک فاجعه زیست محیطی بی سابقه را در روستاهای پایین دست، کوشک خلف و چال بتان و مراتع دهلران در بخش عقیلی شهرستان گتوند رقم زده است.

مرگ ماهیها، مرگ احشام، آلودگی خاک، آلودگی روان آب های محلی و سفره آبهای زیر زمینی، نفوذ پساب صنعتی درخاک، آلودگی آب چشمه ها تنها بخشی از عوارض سرازیر شدن پسابهای صنعتی این کارخانه در طبیعت و روستاهای پیرامون است.

پساب های خطرناک صنعتی با روان آبها مخلوط شده اند و پس از عبور از چال بتان وارد رودخانه سور عقیلی و پس از آن در رودخانه کارون سرازیر می شوند و خطر بالقوه بیماریهای گوارشی و سرطانزا و… برای ساکنین و مردم این مناطق دارد.

مسایلی که نارضایتی مردم محلی را رقم زده و کارخانه ای که در غیاب رسانه های محلی در حال نابودی معیشت ومحیط زندگی مردم بومی است.

ضمن دعوت از نماینده محترم قوه قضاییه به عنوان مدعی العموم، نمایندگان وزارت نفت و شرکت ملی صنایع پتروشیمی، فرماندار محترم گتوند، سازمانهای نظارتی بالادستی از جمله سازمان محیط زیست، جهت بررسی ابعاد مختلف این فاجعه، سئوال اساسی این است که مگر در طراحی این پتروشیمی، تصفیه خانه های صنعتی فاضلاب و پساب های روغنی و شیمیایی دیده نشده است؟

اگر بوده چرا به درستی اجرا نشده که کار به اینجا کشیده است؟ چگونه سازمان محیط زیست و صنایع پتروشیمی بدون کنترل این واحد مهم آلاینده، اجازه بهره برداری آنرا صادر کرده اند؟

کدامیک از مدیران، مسئولیت این فاجعه را به عهده خواهند گرفت، بهتر است مسببین و مقصرین این فاجعه زیست محیطی هرچه سریعتر به اصلاح آن اقدام نمایند.