غلامعباس اویسی در یادداشتی برای ایپنا نوشت: چند سالی هست که موضوع واگذاری بیمارستان صنعت نفت بندر ماهشهر بر سر زبان ها است و افراد مختلفی موافق یا مخالف این واگذاری هستند اما هیچ گاه به طور مستقیم پای صحبت‌های ذینفعان این واگذاری ننشسته اند.

این واگذاری از آنجا مورد توجه همه است که چند ضلعی یا چند بعدی است.

ضلع اول کارکنان بیمارستان اعم از کارمندان و کادر درمان و پرسنل خدماتی و پشتیبانی هستند. ضلع دوم پرسنل و خانواده شاغل در بخش پتروشیمی و صنعت نفت منطقه بندر ماهشهر هستند و ضلع سوم شامل مدیران صنعتی پتروشیمی های در منطقه میشود.

پرسنل شاغل در بیمارستان نگران آینده شغلی و نوع قرارداد کاری خود هستند که نگرانی به حقی است. آنها نمیدانند وضعیت شغلی و درآمدیشان پس از خصوصی سازی بیمارستان دچار چه تغییراتی خواهد شد.

پرسنل شاغل در بخش صنعت نیز به نوعی نگران این واگذاری هستند. در حال حاضر بیمارستان صنایع پتروشیمی بندرماهشهر بیمارانی که نیاز به درمان های تخصصی تری دارند را به سادگی به بیمارستان نفت تهران اعزام میکند. پرواز، هتل، درمان، همراه و همه شرایط لازم به رایگان برای پرسنل فراهم است. اما آیا پس از خصوصی سازی باز هم این شرایط فراهم خواهد بود؟ یا کارکنان باید از جیب خودشان هزینه های اعزام را بپردازند و بعد هزینه های آن را از شرکت محل کارشان دریافت کنند؟

از طرفی کارکنان بخش های دیگر صنعت نفت در بندر ماهشهر اعم از کارکنان رسمی سازمان منطقه ویژه پتروشیمی، فرآورده‌های نفتی، بندر صادراتی، خطوط لوله و… نمی‌دانند بعد از واگذاری بیمارستان نحوه مراجعه این پرسنل رسمی صنعت نفت به بیمارستان چگونه خواهد شد؟

اما ضلع مهم موضوع مدیران صنعت پتروشیمی در منطقه بندر ماهشهر هستند.

ابتدا باید یادآور شد که ساختمان بیمارستان نفت بندر ماهشهر در تملک پتروشیمی بندر امام است. مدیران شرکت های پتروشیمی معتقد هستند که هزینه های پرداختی شرکتهای پتروشیمی منطقه به سازمان بهداشت و درمان صنعت نفت بسیار گزاف بوده و درصد کمی از آن در بیمارستان بندرماهشهر هزینه میشود. آنها معتقند خصوصی سازی این بیمارستان نه تنها هزینه شرکتهای پتروشیمی را کاهش میدهد بلکه باعث میشود رسیدگی بیشتری به این بیمارستان شود. تجهیزات این بیمارستان سالهاست که فرسوده شده و به روز نشده اند. خصوصی سازی این بیمارستان در افزایش تجهیزات و خدمات این بیمارستان نقش مهمی خواهد داشت. همچنین کارکنان قراردادی صنعت پتروشیمی نیز میتوانند از خدمات این بیمارستان بهره مند شوند.

وقتی صحبت‌های طرفین ماجرا را بررسی میکنیم، هر کدام از منظر خود بخشی از محاسن و معایب را به درستی بیان میکنند.

اما نکته‌ای که در این میان شاید مغفول مانده مردم محروم منطقه هستند که از این بیمارستان استفاده می‌کنند و اگر این بیمارستان به بخش خصوصی واگذار شود، آیا هزینه های درمان برای مردم عادی به بهانه خصوصی سازی بالاتر نمیرود و تعرفه ها به همین صورت خواهند ماند؟

پیشنهاد می‌گردد که نمایندگانی از هر ضلع این ماجرا دور یک میز نشسته و به صورت منطقی به مباحثه بپردازند و نتیجه نهایی آن طرفین را قانع و راضی کند و عموم مردم منطقه نیز منتفع شوند.